Czekając na słońce
Tańczę chwytając wiatr i deszcz
Pomiędzy drzewami gdzie śpiewa ptak
Zrzucam z ramion czarny płaszcz
Jesteś tak blisko
Proszę dotknij mnie
I tylko nie pytaj o jakiś sens
Nie pytaj gdy ciemności kres
Proszę słońce ogrzej naszą zimną krew
Proszę świeć, obudź nas, świeć
Czekając na słońce
Walczymy aby trwać
Od modlitw obolałe kolana
Od cierpienia zgięty kark
Płaczemy razem
Słońce powiedz mi
Gdzie dobry czas
Gdzie dobra czar
Czy w nas nie ma już nic*

Najgorsza jest chwila gdy trzeba opuścić doborowe Towarzystwo i udać się do pracy... :(
Tak też miało si stać dzisiaj rano.
Padający deszcz i mało czasu przekonało mnie by znowu wspomóc się pkp - ech ale jestem leniuch :(
Niestety po potrąceniu mam straszne lęki by jeździć ruchliwymi ulicami i nie zdążyłabym na pewno do pracy wyjeżdżając późno i jadąc chodnikami...

Pojechałam więc z Helenki, przez Rokitnicę, ulicą Szyb Zachodni, Szczęść Boże na dworzec pkp w Rudzie Śląskiej.
Wpadłam na peron przed nadjeżdżającym pociągiem...
Po drodze przepiękne widoki - piękne, jesienne kolory, budynki i mosty - szkoda, że nie miałam czasu na robienie zdjęć, no i padało całą drogę...
Po drodze także złamałam tylni błotnik gdy wjechałam w dziurę... a przedniego zapomniałam zabrać od Darka...
Do pracy dojechałam cała mokra...
W Katowicach jeszcze z pkp na Murckowską.

Pokaż trasę GPS

Dziękuję Anetko i Darku za przemiły wieczór :-)
No i widziałam Rumcajsa Igorka :) Nawet Igorek pozwolił mi go nakarmić :-)


*Ankh - Czekając na słońce.

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)

Problemów nigdy nie mam bo
Cierpienie nie jest w cenie
Skurczony mózg w okowach bzdur
Zasklepia się milczeniem
A ja tak bardzo mówić chcę
Że nikt mnie nie powstrzyma
Choć nie proście o to mnie
Ja stwarzam mikroklimat

Szepczecie nędza cnota jest
A cnota stoi złotem
Za uncję trzy dolary mam
I wiem co zrobię potem
Milczenie co na sprzedaż jest
Za uncję sprzedam drugą
To razem da dolarów sześć
I rozum na usługach

Więc wyznam rysy mam chwilowe
Bo bardzo lubię to w co gram
A jestem taki kolorowy
Gdyż nie posiadam białych plam
I zawsze mówię szybko szczerze
Co pcha mnie jak i gdzie
I w czarne koty nie uwierzę
I w horoskopy też

Wkładacie między wargi śmiech
Smucicie o ideałach
Nad wami sztandar w którym krew
Kochacie w niej umierać
A ja problemów nie mam bo
Cierpienie nie jest w cenie
Jedyne co polecam to
Ponowne narodzenie


Wieczorem z pracy...
Ubrałam mokre ubranie, buty i popedaliłam po mokrych ulicach do domu.
Nie było mi sucho, nie było mi ciepło.
Ale gorąca kąpiel, co prawda przerwana wpadnięciem buta spd do wanny, pomogła i ogrzała moje zmarznięte ciało.

*R.Przemyk

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)

Do pracy - zmodyfikowanym standardem numer II.

Dziś powiedziałaś mi że miałaś piękny sen
Nie było tam wojen i nie było łez
Ludzie uśmiechnięci chodzili ulicami
A największe szczęście było wciąż przed nami

Chciałbym ci to dać ale nie wiem skąd to brać
Tutaj wszyscy tylko w siebie patrzą się
I mówią że jest im bardzo źle

Miałaś tam swych przyjaciół miałaś swoje mieszkanie
Wszyscy mieli auta szynkę na śniadanie
Nie było tam biednych i bogatych tez nie było
Jak w bajeczce Marksa słońce wszystkim wciąż świeciło

Chciałbym ci to dać ale nie wiem skąd to brać
Tutaj wszyscy tylko w siebie patrzą się
I mówią że jest im bardzo źle

Obudź się kochanie spójrz wreszcie na oczy
To był tylko sen który cię zauroczył
Tutaj nie ma równych i nigdy nie było
Tylko najrówniejszym słońce będzie wciąż świeciło

Chciałbym ci to dać ale nie wiem skąd to brać
Tutaj wszyscy tylko w siebie patrzą się
I mówią że jest im bardzo źle*

Po wspaniałym piątku oraz rewelacyjnej sobocie na Helence, z grupą Debeściaków, musiałam wylądować moim kosmicznym statkiem na Ziemi, wsiąść na rower i popedałować do pracy... no cóż - wszystko co piękne szybko się kończy :(
Dziękuję za prześwietny weekend (jak zawsze).

Fajnie było zobaczyć, po długiej przerwie Asiczkę i Młynarza oraz Iskierkę, oraz Moją Adoptowaną Rodzinkę :-) (jeśli chodzi o Rodzinkę to długość... zależy od punktu patrzenia :D).

Miałam dość jazdy od Bytomia przez Chorzów do Katowic główną drogą, pojechałam więc w Bytomiu na Świętochłowice - i to był strzał w 10!!! Bardzo miło się jechało - mały ruch - sama przyjemność. Coś mi się wydaje, że to będzie od dziś standard numer II :-)

Nie obeszło się bez kierowców - bałwanów. W Stolarzowicach kierowca, który miał dużo miejsca wyprzedził mnie na centymetry. Stanął później na światłach więc zrobiłam fotę :-)
Fiat Punto, koloru bordo lub czerwonego :-)
Numer rejestracyjny:SY...... (na komórce nie widzę dokładnie - napiszę jak zgram na kompa.

Na Gliwickiej złapał mnie deszcz ale miałam ubraną kurtkę :-)

Wieczorem - do domku - standardem numer I.

*tekst - Defekt Muzgó - "Chciałbym Ci to dać".

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)

I've been looking so long at these pictures of you
That I almost believe that they're real
I've been living so long with my pictures of you
That I almost believe that the pictures are
All I can feel

Remembering
You standing quiet in the rain
As I ran to your heart to be near
And we kissed as the sky fell in
Holding you close
How I always held close in your fear
Remembering
You running soft through the night
You were bigger and brighter and wider than snow
And screamed at the make-believe
Screamed at the sky
And you finally found all your courage
To let it all go

Remembering
You fallen into my arms
Crying for the death of your heart
You were stone white
So delicate
Lost in the cold
You were always so lost in the dark
Remembering
You how you used to be
Slow drowned
You were angels
So much more than everything
Hold for the last time then slip away quietly
Open my eyes
But I never see anything

If only I'd thought of the right words
I could have held on to your heart
If only I'd thought of the right words
I wouldn't be breaking apart
All my pictures of you

Looking so long at these pictures of you
But I never hold on to your heart
Looking so long for the words to be true
But always just breaking apart
My pictures of you

There was nothing in the world
That I ever wanted more
Than to feel you deep in my heart
There was nothing in the world
That I ever wanted more
Than to never feel the breaking apart
All my pictures of you


Po wczorajszym przemiłym wieczorku na Helence, po niecałych 3,5 godzinach snu, wstałam o 4:00 by dojechać do pracy na 6:00.
Nie chcialo mi się...
Chłodek na dworze skutecznie mnie rozbudził, a padający deszcz uczynił, że moje buty, które dopiero co zdążyły przeschnąć, ponownie stały się mokre :/
Dawno nie jechalam do pracy standardem numer II, więc w Rokitnicy troszke spanikowałam, że nie zdążę i zaczęłam szybciej kręcić.
Niezbyt przyjemnie się jechało: mokro i ciemno.

Dojechałam do pracy 20 minut przed czasem :-)
A w pracy miła niespodzianka - na swoim biurku zastałam różyczkę i prezent (ROWEROWY! :)) (wczoraj, w dzień urodzin miałam wolne).


Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)

Nocne szaleństwo... a co na to lekarze? :D



Idę sobie zamaszyście i opada ze mnie życie jak jesienne liście.
Ja nie chcę wiele, Ciebie i zieleń i żeby liściom było wietrznie.
Ja nie chcę wiele, Ciebie i zieleń i żeby sercu było bezpiecznie.

Jakie liście? Dębu, brzozy, topoli, ale to boli. To boli.
Ja nie chcę wiele, Ciebie i zieleń i żeby liściom było wietrznie.
Ja nie chcę wiele, Ciebie i zieleń i żeby sercu było bezpiecznie.

Chcę uciec, wiem to brzmi naiwnie. Chcę uciec choćby na pustynię.
Jesteś zmęczony? Tak. To minie.
Ja nie chcę wiele, Ciebie i zieleń i żeby liściom było wietrznie.
Ja nie chcę wiele, Ciebie i zieleń i żeby sercu było bezpiecznie.

Pogodzi nas niepogodzonych słońce gdy pierwszy raz nie wzejdzie.
Jesteś zmęczona? To przejdzie.


Plany na uczczenie 24 lipca były różne... i zmieniały się jak w kalejdoskopie...
Najpierw było, że pojadę do Ulesia do AniK w odwiedziny a później na zamek w Olsztynie i do Zabrza, tzn. na Helenkę (około 200 km).
Hmm...

Dwusetkę zdobyłam nie raz, na trzysetkę sama nie planuję się porwać, z Anią się zobaczę wkrótce...

Ale nigdy nie jeździłam w nocy!!!

No i plan się narodził...

Najpierw Huta Katowice, później centrum Dąbrowy, następnie zamek w Będzinie, centrum Sosnowca, Katowice, Chorzów, Świętochłowice, Zabrze, Czeladź, Dąbrowa Górnicza – łóżko ;-)

Takie były plany.

O 0:30 wyruszam.
Mojemu pedaleniu towarzyszą błyski ale są na tyle daleko by mnie nie denerwować (panicznie boję się burzy!!!).
Dojeżdżam do Huty Katowice. Robię parę niezadowalających mnie zdjęć i zaczynam powrót do D.G.
Grzmoty i błyski jakoś bardzo się przybliżyły.
Nagle zaczyna rzucać żabami, tzn dużymi kroplami deszczu, by po chwili lunęło jak z cebra...
Deszcz nie jest mi wrogiem ale te pioruny, które uderzają koło mnie... MASAKRA!!!
Naprawdę się boję ale jadę dalej.
Deszcz i wiatr jest tak silny, że samochody (których nie jest za dużo o 1:00 w nocy) jadą z prędkością 20 km/h.

Czasami wiatr przesuwa mnie o jakieś 2 metry w lewo (dobrze, że prawie nie ma ruchu).
Pedalę i błagam tylko „niebo” i moją Mamę by mnie jakiś piorun nie trafił ;/

Jestem cała przemoczona ale to akurat jest fajne....
Udaje mi się dotrzeć na stację benzynową na Mydlicach.
Tam kupuję browca, trochę „moczę” im podłogę ;) i dalej pedalę do domku.

Impreza, chociaż nie do końca spełniona, udana :)
Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)


Przed bramą Huty Katowice:

Huta Katowice © kosma100

Huta Katowice © kosma100

No i znowu przed Hutą Katowice ;p

HK © kosma100

Chowam aparat...

Nocna masakrująca ulewo-burza ;/ © kosma100

No i Kosmacz after party ;)

Kosmacz zdeszczowany ;) © kosma100

Uradowany Kosmacz mimo after party ;p © kosma100

Hmmm chwila zastanowienia czy kwalifikuję się do leczenia u psychiatry ;)

Czy ja jestem chociaż trochę normalna? :D © kosma100

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)©

Karty kalendarzy skradły czas
Myślę ile zmarnowałem lat
Zegary ziewały długimi godzinami
Nie liczyłem dni
Chciałem kochać aby żyć
Poczuć wina smak
Pocałować raz
W strugach deszczu stać
Patrzeć w słońce
Dławić płacz
I zatonąć gdzieś
W oceanie gwiazd
Zapach mokrych traw gonił wiatr
Nawet zieleń drzew miała sens
Nakarmiłem marzeniami
Niezdobyte nigdy szczyty
Nie liczyłem dni
Chciałem kochać aby żyć
Poczuć wina smak
Pocałować raz
W strugach deszczu stać
Patrzeć w słońce
Dławić płacz
I zatonąć gdzieś
W oceanie gwiazd

W wikipedii możemy wyczytać, że Przyjaźń to: – według Arystotelesa, jedna z cnót, chociaż, w przeciwieństwie do cnót kardynalnych, nie jest ona cnotą normatywną. Filozof ten twierdzi także, że istnieje kilka rodzajów przyjaźni: idealna (teleia philia, będąca wartością samą w sobie), oraz takie, z których każda ma spełniać pewien cel (przyjemność lub użyteczność).
Większość ludzi uważa, że ich przyjaciele dobrze ich znają. Jednak badania wykazały, że w większości przypadków jest to złudzenie związane z chęcią poprawy samooceny. Wierząc, że przyjaciołom zależy na nas, budujemy poczucie własnej wartości.
Przyjaźń w kontekście socjologicznym jest silnie związana z nieprzyjaźnią. Wspólny wróg bardzo skutecznie cementuje więzi między przyjaciółmi, a jednym z narzędzi służących do tego jest plotka[3]. Przyjaciele mają tendencję do wyolbrzymiania negatywnych cech swych nieprzyjaciół i pomijania ich cech pozytywnych.
Zawieranie przyjaźni odbywa się w różny sposób, zależnie od kultury i powiązań religijnych. Niektóre przyjaźnie są zawierane poprzez zapytanie: "Czy chciałbyś/chciałabyś zostać moim przyjacielem" lub w inny podobny sposób, czasem towarzyszą temu obietnice i przysięgi. Coraz rzadziej spotykana jest formuła braterstwa krwi.
Z badań wynika również, że przyjaźń może mieć tło genetyczne: najsilniejsze więzy łączą nas z ludźmi genetycznie do nas podobnymi. Może to jednocześnie tłumaczyć istnienie uprzedzeń rasowych i innych form ksenofobii.
Sam akt nawiązywania przyjaźni ma również podłoże biologiczne - jest ściśle związany z tzw. pierwszym wrażeniem. Z badań wynika, że nieświadomą decyzję o chęci bliższego poznania danej osoby podejmujemy w ciągu zaledwie 10 minut od pierwszego z nią kontaktu.



Powiem tak:
- gdyby nie przyjaźń – pospałabym sobie w domku;
- gdyby nie przyjaźń deszcz nie zmoczyłby mnie;
- gdyby nie przyjaźń nie zamarzłabym na dworcu PKP w Katowicach;
- gdyby nie przyjaźń nie byłabym aż tak szczęśliwa :D

Wczoraj pracowałam do 22:00 w Katowicach.
Już wcześniej zaplanowałam zrobić niespodziewankę Asiczce, Młynarzowi i reszcie Ekipy Dookoła Polski i odwiedzić Ich na trasie ;-)
Trochę trudno było mi zrealizować plan, bo w sobotę o 22:00 kończę pracę, w domu jestem o 23:00, idę spać o 00:00, wstawać muszę o 2:45... więc trochę mało snu.
Ale jak ktoś chce to zrobi – dostaję zgodę „od samej góry” na nocleg w pracy ;-)
Więc ruszam o 4:00 z pracy i na dworcu PKP, po zakupieniu biletu czekam na pociąg... godzinę, dwie... dowiaduję się, ze jest opóźnienie...
Pociąg w końcu nadjeżdża, wsiadam i małe „kłody pod nogi” o których nie chcę pisać ;)
Z racji spóźnienia wysiadam w Goleszowie i pedalę do schroniska w Cieszynie.
Tam wchodzę i kieruję się na salę, w której śpi Ekipa.
Wszyscy (oprócz Pawła) nie śpią, nagle jednak się budzą... wszyscy chyba są w lekkim szoku, po dwa razy otwierają i zamykają oczy a Jacek na to:”Zjawa!” :D

Dla takich chwil warto żyć.
Śniadanie... pada, pogaduchy... pada, w końcu ruszamy... pada....
Dojeżdżamy do Ustronia i śniadanio-obiad (chociaż na śniadanie objedliśmy troszkę Mavica :D). Jemy spoglądając na padający deszcz. Deszcz przestaje padać... My kończymy jeść i deszcz znowu zaczyna i tak w kółko...
Po jakimś czasie w końcu ruszamy w kierunku Wisły.
Prowadzę ścieżką rowerową przy Wiśle.
Asfalt zmienia się w szutrówkę, po paru metrach Paweł (na szosówce) łapie kapcia...
Hmmm....
Po załataniu, po „zaprzestaniu lania” przez deszcz decydują się jechać asfaltem, a ja decyduję się jechać na pociąg, bo mam ciężki tydzień w pracy....

Tu relacja JPbike

Relacja Mavica

Dzięki wszystkim za wszystko i podziwiam Twardzieli, którzy dzisiaj.... ciekawe gdzie dotrą? (może jakiś konkurs? :D)

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)©

Dookoła Polski - dzień 3 - niestety na razie ostatni :(Po wczorajszych wieczornych ustaleniach pobudka o 6;00. Wstajemy, pakujemy namioty, jemy śniadanie, pijemy przepyszną kawę i o 8:00 opuszczamy naszą wspaniałą miejscówkę.
Dzisiaj niestety muszę rozstać się z Twardzielami, którzy w 30 dni objadą Polskę dookoła.
Przez Ogorzelec, Szarocin dojeżdżamy do Kamiennej Góry – to był nasz wczorajszy, nieosiągnięty cel.
W Kamiennej Górze pora na przepięcie sakw (pożyczam moją sakwę na kierownicę Młynarczykowi).
Czułe pożegnanie i ekipa pedali dalej – na Krzeszów. Ja obieram kierunek na Wałbrzych.
Niestety jutro muszę iść do pracy więc w planach mam zwiedzić zamek Książ i pociągiem wrócić do domku.
Oj! Ale mam ochotę jechać z Nimi dalej... wielką, nieposkromioną... ale cóż – życie to nie rurka z kremem, oprócz przyjemności są niestety obowiązki i oto one mnie wzywają...

Po odłączeniu pedalę drogą 367 na Wałbrzych. Chcę zjechać z niej za Czarnym Borem ale na tym skrzyżowaniu widzę planszę: „Zamek Książ prosto 13km”, więc pedalę dalej prosto.
W miejscowości Boguszów Gorce, przy zjeździe widzę, że mam „małą” awarię – znowu zgubiłam nakrętkę na śrubę przytrzymującą bagażnik... nie jest dobrze ale postanawiam jechać bez nakrętki ewentualnie poprawiać śrubę.
Niestety droga przypomina ser szwajcarski i śruba wysuwa się co trochę. W Wałbrzychu odkręcam nakrętkę przytrzymującą błotnik i nakręcam ją na tą niegrzeczną śrubę.
Wyjeżdżam z Wałbrzycha i nie mam już śruby i nakrętki...
Wałbrzych będzie mi się kojarzył tylko ze strasznymi dziurami na drodze...

Podjeżdżam do zamku Książ no i... piękny, tylko, że... zaczyna lać... :(
Oczywiście, żeby nie było za lekko, za łatwo i za przyjemnie...
No i nie mam z kim zostawić rowerka... muszę następnym razem przyjechać tam w towarzystwie :)

Z zamku pedalę do Świebodzic, gdzie wsiadam w pociąg do Katowic z przesiadką we Wrocku i z Katowic pedalę do domku.
Fajnie było się w końcu porządnie wykąpać chociaż wolałabym śmierdzieć ale być teraz razem z Nimi...

Obozowisko

obozowisko © kosma100

obozowisko © kosma100

Nasze rowery tak sobie noc przeczekały ;-)

Nocleg rowerów © kosma100

A to nasz prysznic na miejscówce ;-)

prysznic ;) © kosma100

Asiczka i Młynarczyk ;-)

Asiczka i Młynarz © kosma100

Asiczka na podjeździe ;-)

Asiczka na podjeździe © kosma100

No i Nuka została chyba przysłana na przeszpiegi ;-)

Nuka © kosma100

Dla takich widoków wart żyć... gdzieś w drodze na Kamienną Górę.

Widoczek w drodze Dookoła Polski © kosma100

Jak miło ;-)

Jak miło... :) © kosma100

Te miasta partnerskie (a w szczególności jedno) bardzo mi się podoba ;-)

Podoba mi się to miasto partnerskie ;) © kosma100

Pożegnanie Kosmy – najwyraźniej się cieszą :D

Pożegnanie Kosmy © kosma100

Awaria...

Awaria... © kosma100

Oj będzie chyba padać...

Hmmm chyba popada ;p © kosma100

Następna filia KL Gross Rosen.

Filia Gross Rosen © kosma100

Zamek Książ.

Zamek Książ © kosma100

Zamek Książ © kosma100

Herb na zamku Książ.

Herb na Zamku Książ. © kosma100

Ogród na Zamku Książ © kosma100

PKP Świebodzice

Świebodzice PKP © kosma100

Koczownik

Koczownik z BS na dworcu pkp w Świebodzicach ;-) © kosma100

Luftschutz!!! – na dworcu PKP w Świebodzicach.

luftschutz © kosma100

W pociągu – fajny aromat się koło mnie roznosił ;-)

W pociągu... © kosma100

Było pięknie, szkoda, że tak krótko, chociaż cieszę się, że w ogóle mi się udało :D
Trzymam kciuki za Twardzieli i trzymajcie i Wy ;-)

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)©

W deszczu do pracy...

No comments :(

Optymistyczny akcent:
DOSTAŁAM DZISIAJ KASĘ ZA MOJE WARKOCZE :)))

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)

Ride the Lightning...

Po co tyle światła ? - lepiej jest nie widzieć nic.
Po co tyle wódki ? - ile w końcu można pić ?
Po co tyle wojska ? - bez tego można zabić.
Po co tyle domów - w szałasach można żyć ...

PO CO TYLE TEGO
DLA KOGO TO I KOMU ?
PO CO TYLE TEGO
PO CO TO ? - PO CO TO ?

Po co tyle światła ? - lepiej jest nie wiedzieć nic.
Po co tyle wiary ? - i tak wierni będą wierzyć.
Po co tyle fabryk ? - produkują tylko gaz.
Po co tyle granic - i tak zbyt wiele dzieli nas.

PO CO TYLE TEGO ?...

Po co tyle tego, po co tyle komu ?
Po co tyle tego, po co to i to i to i to ?
Po co tyle tego, po co tyle komu ?
Po co tyle tego, po co to i tamto ?
Po co ty, po co ja i po co oni ?
Po co my, po co wy i po co oni ?
Po co tyle tego, po co tyle komu ?
Pp co ty, po co ja i po co oni są ?
...nie wiem...

Do pracy w ciepłym deszczyku i w burzy.
Jak ja się boję burzy... a jechałam przez pewien czas w jej środku...
MASAKRA...

Wieczorem, późnym wieczorem dodam, że bardzo późnym wieczorem a nawet napiszę, że nocą - z pracy.
Fajnie się jechało - ciepło, nie za ciepło, nie pada deszcz, nie grzmi, mały ruch... ale...
ale...
ale...
przy Stawikach w Sosnowcu trochę mi pikawa wariowała - dawno nie jeździłam po ciemku, a do tego taka okolica...

Ale dojechałam cała do domku i to się liczy ;-)

Hamulce - jedna, wielka żenada - jutro jadę do sklepu po klocki hamulcowe - coś z tym muszę zrobić... no i po okulary, bo na BO zgubiłam okulary a dzisiaj jak jechałam z pracy to wpadła mi muszka albo jakiś paproch i była tragedyja :)

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)

BIKE ORIENT - Ręczno 2009 - Rajd Na Orientację


Ojciec, matka, synowie i córki
Zjednoczona komórka rodzinna
Niechaj każde z Was dobrze pamięta
Rodzina - rzecz święta

Dobry mąż nie pali i nie pije
Żona prasuje, szyje, gotuje
Synowie i córki - materiał młody
Kochają pieniądze i samochody ...

RODZINA, RODZINA
RODZINA TO NASZA RODZINA
OGÓLNA PRUDERIA GALERIA PERFUMERIA
NASZA RODZINA KOCHANA

Zgoda, porządek, życie bez skazy
Regał, kieliszki, rodzinne obrazy
Obiado-biesiady od święta do święta
Alkohole na stole - to się pamięta

Wspólne spacery do Kościoła
Zawsze w niedzielę sumienie woła
Wszyscy na tacę rzucą monet kilka
Rozgrzeszona cała rodzinka ...

RODZINA, RODZINA...

Z racji tego, że nie jeździłam na punkty i wynik, moja relacja nie będzie posiadała walorów dla poskramiaczy rajdów na orientację.
Moje uczestnictwo było typowo rodzinne ;–)
A więc...
W tym roku, nauczeni przez BO 2008, ekipa z BS wybrała sobie numerki odpowiadające nickom na BS ;-) a więc „przypadł” mi numer 100.
Po śniadaniu, który był w cenie wpisowego, bikerzy i bikerki ustawili się w miejscu startu by po gwizdku wyruszyć na poszukiwanie i zdobywanie punktów kontrolnych.
Od rana padał deszcz... Ale nie przeszkadzało to uczestnikom rajdu. Mnie też nie przeszkadzał ani deszcz, ani bolący krzyż przez "dziwną pozycję" na Meridce, na której nie jeździłam od marca, ani brak przedniej przerzutki - jest odkręcona po zimie, bo zardzewiała i nie chodzi.

Na starcie w skład „mojej” ekipy wchodzili: Igorek, Wiktor, Anetka, Darek, Jacek, Ja.
Pojechaliśmy zaliczyć najpierw Jedynkę.
Chociaż rok temu i na Odysei wiedzieliśmy z Darkiem, że trzeba czytać opisy punktów, zapomnieliśmy o tym i zamiast przejść do punktu przez gospodarstwo agroturystyczne przedzieraliśmy się przez krzaki, bo ścieżka, którą zaczęliśmy iść powoli stawała się coraz mniej widoczna. Ale w końcu dotarliśmy do punktu nr 1. Był mostek i zaatakowaliśmy jedynkę od dobrej strony – nie musieliśmy brodzić :-)
Przy dziurkowaniu kart startowych poczuliśmy na własnej skórze obecność małych, krwiopijczych bestii.

Z punktu numer 1 pojechaliśmy na punkt numer 4 zlokalizowany w Rezerwacie Struga Młynki. Był dobrze ukryty :-)
Z punktu numer 4 zawróciliśmy i na skrzyżowaniu dróg leśnych nasza ekipa się rozdzieliła.
Anetka z niespełna SZEŚCIOLETNIM Igorkiem skręciła w prawo i pojechała do Ręczna, do bazy, a Wiktor, Jacek, Darek i ja ruszyliśmy zdobywać kolejne punkty.

Przez Brzezie, Kamienną Górę, Stobnicę Salkowszczyznę na punkt numer 2. Tam krótki odpoczynek, uzupełnienie płynów, uzupełnienie kalorii, debata nad trasą na kolejny punkt i ruszamy!

Do głównej drogi, w prawo a następnie przy przystanku autobusowym w lewo. Przez Salkowszczyznę, Windugę do punktu numer 6.
Punkt numer 6 musieliśmy zdobyć, bo Wiktor napalił się na to, by dowiedzieć się co to jest krypa :)
Na punkcie numer 6 miał być punkt żywieniowy.
Dojeżdżamy do brzegu Pilicy i widzimy rozbite namioty i między nimi stolik, na którym są napoje, piwo i jedzenie. Dobrze, że „namiotowcy” siedzą przy stolikach bo inaczej moglibyśmy wypić i zjeść ich dobytek :)
Okazuje się, że punkt żywieniowy i kontrolny jest po drugiej stronie Pilicy.
Żadnej kładki ani łódki, czy też krypy.
Przez chwilę przychodzi mi na myśl by krzyknąć, że chcę przepłynąć na drugą stronę jakąś łódką ale ten pomysł jest przepędzony ponieważ widzę, że wszyscy bikerzy przechodzą z rowerami na drugą stronę brodząc w Pilicy.

Chwila zastanowienia czy mamy przejść na drugą stronę czy i tak wracamy tutaj. Okazuje się, że wracamy tutaj więc zostawiamy rowery, skarpetki i buty i przechodzimy na drugą stronę :)
Woda ciepła, czysta a dno przyjemne. Udaje mi się przejść prawie całą rzekę nie mocząc pampersa w spodenkach. Niestety ostatnie 1,5 metra to głębsza woda, która jednak zamacza mi pampersa i nieprzyjemne dno, przez które krzyczę wniebogłosy, bo nie wiem co tam jest ;)

Na punkcie posilamy się pomarańczami i arbuzem. Wiktor rusza sumieniem pani na punkcie i z Jej prywatnych zapasów dostaję duży kawałek ciasta. Otrzymujemy także kaszankę ze swojskich wyrobów pana, który pływa krypą :)

Wracamy na lewy brzeg Pilicy krypą – jest wesoło :)

Postanawiamy wrócić już do bazy.
Przez Windugę, Trzy Morgi, Stobnicę, Paskrzyn wracamy do Ręczna by zgłosić się w bazie, posilić i wyruszyć na drugi etap.

Z drugiego etapu zaliczamy punkt 16, który jest najbliżej bazy, zlokalizowany jest przy kamieniołomie piaskowca. Na punkcie chwila zastanowienia – postanawiamy zakończyć nasz rajd, uczestnicy są zmęczeni. Wracamy więc z niespełna dwunastoletnim Wiktorem do bazy, wybierając drogę nie najprostszą, ale ma być orientacyjnie, więc orientacyjnie jest – wyjeżdżamy z lasu naprzeciwko bazy :-)

Uśmiechnięci, brudni, mokrzy oddajemy karty startowe i idziemy się wykąpać.
Wieczorem rozdanie nagród.

Otrzymuję nagrodę za najliczniejszy zespół (mapa Ziemi Kłodzkiej) oraz wylosowuję nagrodę – książkę: „Kapliczki i krzyże znad Pilicy”.
Igorek otrzymuje nagrodę – jako Najmłodszy Uczestnik Bike Orientu – zaliczył 2 punkty I etapu i 1 punkt z II!!!

Następnie ognisko wraz z pieczeniem kiełbasek i wieczorna posiadówka z Bikestatsowiczami.

Było, jak zwykle, SUPER!!! Wspaniała organizacja, wspaniała atmosfera, ogólnie było wspaniale :-)
Wielki szacun dla osób, które zorganizowały ten Rajd.

A teraz parę fotek z opisami:

Mała zagadka: Na wzór jakiej osoby z BS zbudowano tego stracha na wróble? :D

strach na wróble © kosma100

Dezorientacyjnie...

Dezorientacyjnie... © kosma100

Wiku na punkcie numer 4 :)

Wiku na punkcie nr 4 :) © kosma100

„Czy ja na pewno chcę zdobyć kolejny punkt?”

Czy ja chcę zdobyć kolejny punkt? © kosma100

„Pewnie, że chcę :)”

Pewnie, że jadę dalej :-) © kosma100

„Czy w tej kałuży da się podeprzeć głową?"

Czy w tej kałuży da się podeprzeć głową? © kosma100

„Aaaa tam, tą sobie odpuszczę, podeprę się ręką w innej, głębszej kałuży!”

Igorek pokonuje kałużysty teren © kosma100

„Gdzie ja jestem?”
„O K...Kubuś, dalej nie jadę!”
„Z jaką ekipą zamulaczy ja jadę?”

Na punkcie © kosma100

I kto tu ma prawo jazdy i kartę rowerowa? Jak można siąść na środku drogi, w dodatku na zakręcie? :D

Mała posiadówka na środku drogi, na zakręcie © kosma100

A co na to lekarze?

Nie ma jak dobra zabawa :) © kosma100

„Chcę oglądać Twoje nogi, nogi, nogi, chcę byś założył mini”. Darek brodzący ;-)

"Chcę oglądać Twoje nogi, nogi, nogi, chcę byś założył mini" © kosma100

Anetka: „Ale mam the beściaków”
Wiktor: „To ja – Mr Kałuża - number one wśród najbrudniejszych.”
Igorek: ”To ja – number one wśród najmłodszych”.

Anetka z Chłopakami © kosma100

No i dodaję kilka fotek, których autorem jest Piotr Rogalski:
Kosma ciesząca...

Wiktor i Igorek na starcie...no i Darek gdzieś tam...

Anetka na starcie

Agenciara – dzięki ;)

Ale czad – trzymamy się wszyscy kurczowo czego popadnie :-)



Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :)©