Operacja Bornholm - Dzień 0

Operacja Bornholm - Dzień 0 - PKP - Pięknie...

No i stało się. Nadszedł czas wyprawy.

Spakowana (chyba)... A może jeszcze coś zabrać...?



... zwarta i gotowa.

Na pół godziny przed odjazdem jeszcze wizyta Darka z rodzinką, no bo jak mogliby mnie nie pożegnać i... ochotnik, który zamierza mi towarzyszyć w drodze na dworzec. Minę miał dziwną jak wszedł... :-) Nie spodziewał się tłumu... dziwne...



Wszystko gotowe?



No to ostatnie pożegnania...



I ruszamy...



Po drodze dołączył jeszcze jeden ochotnik więc jakoś udało się dojechać. Inaczej się jedzie z takim obciążeniem.

Teraz już prosto. Kasa i... pani mówi, że mi nie sprzeda biletu na pociąg do Świnoujścia, bo on nie przewozi rowerów. Nie będę sobie psuła DZIŚ humoru choć innym razem by się działo...

Inna kasa i bilet w kieszeni :)

Ostatnie przepakowania na peronie.



I... w pociągu dowiaduję się, że nie pojadę. Ten pociąg nie przewozi rowerów.

Nerwówka, negocjacje z kierownikiem składu i... czwarty wagon od końca w przejściu...



Przed samym odjazdem na peronie dochodzi do nas głos dyskutujących kolejarzy: "Przecież jej nie wyrzucę jak już wsiadła" :-)

Operacja Bornholm rozpoczęta ;-)

P.S. Dojechałam. W pociągu nie zmrużyłam oka nawet na 5 minut. Zapowiada się ciekawy dzień.

Dzień następny -->

[Od redakcji:
Z przewozu rowerów wyłączone są wagony sypialne i z miejscami do leżenia oraz nocne pociągi TLK, z wyjątkiem pociągu relacji Warszawa Wsch. - Świnoujście - Warszawa Wsch. w okresie letnim.]




_______________________________________________________________________
EDIT by kosma100
_______________________________________________________________________

Wyruszam w drogę, daleką drogę
Trwać niby bezpiecznie już dłużej nie mogę
Chcę odkryć to, co zakryte przede mną
Chce szukać tego, choć może nadaremną
Chcę poznać prawdę o sobie samym
Kim jestem, co robię tutaj między wami
Zostawiam wszystko, co wspominam najmilej
Bo choć ważne było, to tylko na chwilę

Porzucam to, co było najciekawsze
Bo cieszyło mnie, jednak nigdy na zawsze

Kiedy wrócę tu
Jeśli wrócę kiedyś
Jeśli znajdę to
Po co szedłem wtedy

Jeśli zapytacie
To odpowiem wam
Żyję, kocham, ufam
I prawdę już znam

Udaję się sam na najwyższy szczyt
Gdzie nie ma półprawd i nie przetrwa nikt
Gdzie wszystko widać od góry w dół
Gdzie ujrzę całość, a nie prawdy pół
Spędzę w ogromnym lesie długie tygodnie
Zapomnę to, co proste i wygodne
Gdy wszystkie demony podejdą blisko
Gdy cisza i ciemność przerośnie wszystko

Wtedy pójdę dalej, jeśli starczy mnie
Tak trudno jest zbudzić się po długim śnie



Nadszedł ten dzień... oczekiwany i upragniony – dzień, w którym wyruszam na moją wyprawę do Danii.

Na początku żeby nie było za łatwo, wracałam z pracy w deszczu. Nie muszę dopowiadać w jakim stanie (na pewno nie suchym) były moje jedyne rowerowe buty.
Później pakowanie „troszkę” na ostatnią chwilę... ale to nie koniec niespodzianek.

Pod wielką presją czasu pakuję się gdy nagle dzwoni telefon. To Hose – pyta się czy chcę by mnie odprowadził na dworzec. „Jasne!” – odpowiadam i cieszę się, że będę mieć towarzysza na dworzec pkp w Katowicach.

Okazuje się, że Darek także przyjedzie ale niestety sam, bo reszta Rodzinki będzie zajęta.
Następny ochotnik to gak-bike – będzie czekał na mnie w Sosnowcu i także mnie odprowadzi.
Rodzinka „KA” robi mi jednak wielką super niespodziankę i w komplecie zjawia się u mnie - nic nowego - Darek jak zwykle ciśnie kity :))).
Nadchodzi czas by wsiąść na rumaki i popedalić do Katowic. W tym momencie doznaję szoku – pełne sakwy + pełna przyczepka = ciężka jazda!!!
Ale jakoś daję sobie radę, chociaż zaczynam się bać i mówię, że jeżeli przejadę tą trasę to będę wielka ;)
Hose dziwi się, że tak szybko jadę. W Sosnowcu zgarniamy gaka i „pędzimy” do Katowic.
Na dworcu PKP próbuję kupić bilet w kasie międzynarodowej na dole dworca – tam zazwyczaj jest mało ludzi.
Pani w kasie odmawia mi sprzedaży biletu informując, że ten pociąg nie przewozi rowerów.
Oddalam się więc do „normalnej” kasy i tam udaje mi się kupić bilet, chociaż pani w kasie ma chwilę zwątpienia.
Gadu-gadu, śmichy-chichy na peronie i nadjeżdża pociąg...
Od pana z obsługi uzyskuję informację, że nie pojadę tym pociągiem bo on nie przewozi rowerów.
Biegnę do kierownika pociągu. U drugiego pana uzyskuję analogiczną informację...
Dostaję się w końcu do kierownika pociągu i sposobem „na blondynkę” (ha ha ha) uzyskuję pozwolenie wejścia do pociągu – jednak w środku składu...
Przez całą noc nie zmrużyłam oka. Rower stał w przejściu a przyczepka i sakwy w pomieszczeniu gdzie jest umywalka. Więc całą noc spędziłam na przestawianiu roweru, tudzież pilnowania dobytku.
Dziwnym trafem ludzie z drugiego wagonu, mając do dyspozycji swój WC chcieli skorzystać z mojego...
Takim oto sposobem docieram do Świnoujścia, gdzie zaczynam moją wyprawę...

Rower w pociagu:

Podróż w pociągu relacji Katowice - Świnoujście © kosma100

Sakwy z przyczepką w pkp...

Przyczepka i sakwy w pociągu... © kosma100

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających :) ©